Zwijgen

Er lopen wat zachtpratende mensen in het museum, het gebouw is een statement van de architect en de tentoonstelling een van de directeur. 'MARTa schweigt' is een arrangement van kunstwerken waarvan enkele toch geluid voortbrengen. Een nagebouwde draaideur zoeft onophoudelijk, pianospel klinkt zacht uit een werk aan de wand en vermengt zich met piepende schoenzolen van sommige bezoekers. Het bovenlicht van de zalen strooit een mild licht over de objecten, suppoosten zien het aan met een uitdrukking van ingestudeerde empathie, behalve één. Ze zit in een rolstoel, ze is zonder benen en als foetus mogelijk misvormd door het slaapmiddel Softenon. Ze beweegt zich voornaam en langzaam heen en weer in het wagentje, ze zou een mooie, rijzige vrouw zijn geweest. Ik word getroffen door de blik in haar grijsblauwe ogen, een van totale berusting.
'Het is nu eenmaal zo, er valt niets aan te veranderen, laten we genoegen nemen met dit ogenblik op deze dag in deze ruimte van dit museum. Dit is mijn functie, er had misschien meer in gezeten, maar dat doet er niet meer toe' lijkt zij te willen zeggen.
Haar blik fascineert me, maar ik durf die bijna niet te kruisen, ik ben een valide die nog vooruit wil komen in de wereld en niet kan berusten in zijn lot.
Het zwijgen komt terug in een andere tentoonstelling, over de Etrusken. De wat verbaasde gezichtsuitdrukking op vazen en beelden: 'Hoe kom ik hier, wat is er gebeurd, ben ik een Kunstwerk?'. Naast de zaal in een kleinere ruimte draait een ouderwetse snorrende filmprojector. Het trillende beeld toont een man die een verhaal uit de tijd van de stomme film vertelt in gebarentaal, in hetzelfde tempo als de slapsticks van toen.
In het restaurant kijk ik naar een gedeelte van de airco dat eruit ziet als een set grote luidsprekers. Eronder is de directeur in hemdsmouwen in gesprek met twee heren op jaren. Zij horen zijn betoog in het Duits met een Vlaams accent zwijgend en beleefd aan.
De bezoekers praten gedempt met elkaar, door de openstaande terrasdeur klinken wat stadsgeluiden en het stromen van de rivier de Aa langs Museum MARTa in Herford.