vrijdag 5 augustus 2011

Politiek

Al jaren ben ik van plan eens een gemeenteraadsvergadering mee te maken.
Op deze kille februari-avond is het zover, ik drentel wat bij het gemeentehuis van L. en wacht op een politieke vriend, tot ik naar binnen gepraat word door een dame die vermoedt dat ik in de raadszaal moet zijn. Zij lijkt op een lerares handenarbeid en schenkt me een kop koffie in, ze is misschien ambtenaar. De zaal is oud, maar in lichte tinten geschilderd, de enige opsmuk bestaat uit wandkleden met de gemeentewapens, want de gemeente L. is onlangs gefuseerd met de die van G. Daarmee ontstonden plannen voor een nieuw gemeentehuis, in afwachting daarvan pendelt men heen en weer tussen de oude lokaties. Ooit was ik politiek geëngageerd en las ik de Groene Amsterdammer en de Nieuwe Linie, dacht in een onbewaakt ogenblik zelfs even politicologie te willen studeren. De verbeelding kwam aan de macht, ook bij mij. Sinds een jaar ben ik weer lid van een politieke partij, want ik vind nu dat zoiets eigenlijk hoort. De burgemeester heet Spekschoor en zit voor. Rechts van hem zitten de fracties van PvdA en VVD. De woordvoerder van de PvdA is een schrale man, die zijn betoog telkens begint met veel eehh’s, zodat je denkt dat hij heeft zitten suffen. Bij de VVD doet een weldoorvoede man met een fors plaatselijk accent meestal het woord, de rest - een wat ouder gezelschap - zit er bedaard bij. Na de opening zet de vergadering zich in beweging, een beetje zoals de boot in de Fellini-film E la nave va, hij deint op een neer, maar komt niet van zijn plaats. Ik leer het verschil kennen tussen agendapunten en hamerstukken en hoor de discussie over de verschillende moties aan.Tegenover de burgemeester zitten de wethouders, die regelmatig moeten vertellen hoe het erbij staat, soms gesteund door hun ambtenaren die op de tribune zitten. Die tribune bestaat uit extra stoelen achterin en langs de wand, alsmede een perstafel. Daar zit geen type in regenjas en gleufhoed met daarin geklemd potlood, maar een slungelige jongeman in een sweater met de naam van een popgroep erop. Af en toe word ik bijgepraat door mijn politieke vriend, die actief is voor de SP. Hij hoort hier werkelijk dingen, want weet wat er borrelt en gist in het lokale leven. De woordvoerder van mijn bloedgroep Groen Links is een rossige vijftiger met een lange baard en een scherpe toon, waarachter ik een opvliegend karakter vermoed. Zijn partijgenote zit er wat gelaten bij en zou in het dagelijks leven een reformwinkel kunnen drijven. Het CDA bestaat uit een gezette dame met een steil getoupeerd kapsel, een oudere ex-onderwijzer, een jonge man zonder plaatselijk accent en een die dat wel heeft. Gemeentebelangen bestaat uit heren met typisch plaatselijke namen en een snordragende zestiger met de prachtige naam De La Paz Vliegenthart, die graag de nadruk legt op de juridische aspecten van een en ander en vermoedelijk daarin geschoold is. Het lijkt erop dat de belangrijkste zaken op de agenda, snode plannen van een projectontwikkelaar, uiteindelijk ter toetsing voor de rechter zullen komen. De wethouder volgt de wet, de raadsleden moeten tandenknarsend toezien hoe de de dingen toch gaan lopen zoals ze het niet gewild hebben. Het is duidelijk; niet de verbeelding maar het kapitaal is (weer) aan de macht. Buiten praat ik nog wat na met mijn politieke vriend en vraagt de gemeentedame in het voorbijgaan of het interessant was. “Ja ja, heel interessant", is mijn antwoord, maar vermoedelijk hebben we een verschillende beleving van deze virtuele bootreis.

Geen opmerkingen:

Over Louis Radstaak

Mijn foto
Lochem, Gelderland, Netherlands
www.louisradstaak.nl