vrijdag 5 augustus 2011

Stroper

In de motorzaak is het druk, vanwege het mooie weer. De klant vóór mij is een man op jaren, maar vitaal.
De gladde achterband op zijn machine zou hem een bekeuring kosten en daar heeft hij er al genoeg van gehad in zijn leven zegt hij, ik proef de kwajongen in hem.
De motor is gekocht bij een andere handelaar die hij liet meebetalen aan een paar nieuwe uitlaten en dat lijkt me knap; wegkomen met een goeie deal in deze sector. De proefrit destijds ging via Borculo tot Beltrum, een mooi stuurweggetje. "Andersom niet", beweert hij, " dan liggen die bochten verkeerd!". In deze bochten werd de motor o.k. bevonden.
Ondertussen krijg ik de bestelde accu in handen gedrukt door de jongste monteur, een ernstig kijkende jongen die nog te jong lijkt voor het motorrijbewijs, maar al routineus is in zijn handelingen.
De man is van bouwjaar 1930 en haalde zijn rijbewijs in 1950, ik kwam toen net kijken. Sindsdien heeft hij vele motoren gehad, als hij ze allemaal bewaard had zou hij een mooie collectie hebben en een aardig kapitaal. Nu heeft hij drie oude trekkers en de motor om trekkertochten te escorteren. Maar ooit had hij er een waarmee hij ging stropen. Behalve zijn laarzen droeg hij dan ouderwetse beenkappen, joeg de konijnen op en gaf ze al rijdend een doodschop, een mij onbekende techniek van stropen. Dat waren nog eens tijden, toen waren er nog konijnen. Nu niet meer, want de overheid laat volgens hem de vos zijn gang gaan en dat is de grootste boosdoener. Ook kraaien en marters zijn konijnenkillers, marters drinken het bloed op en kraaien pikken de ogen uit, zodat de jonge konijnen blind ronddwalen op dezelfde plek, waar de kraai ze een of meer dagen later kan vinden wanneer hij honger heeft.
Het stropen werd hem lastig gemaakt door 'de vliegende brigade' zoals hij ze noemt, agenten die gespecialiseerd waren in stropers vangen. Eens zag hij ze in een droge sloot op de loer liggen. Hij deed alsof hij niets merkte maar maakte een paar kaartjes met schietrozen vast aan het prikkeldraad achter hun. Daarna gaf hij jongens die met hem mee waren een windbuks en de opdracht om over de agenten in de sloot heen op de kaartjes te schieten, dikke pret heeft hij er nu nog om. Het lijkt me sterk, maar goed.
De nieuwe band is nu gemonteerd en de man gaat - zo zegt hij - "de tietjes er af rijden", de dunne stukjes rubber die de gietmal achterlaat op het loopvlak. Hij start de zware V-twin en brult weg, De monteurs kijken hem na en elkaar aan met gekrulde mondhoeken. "Oe-oe-rendsterk" neurie ik zachtjes voor mij heen.

Geen opmerkingen:

Over Louis Radstaak

Mijn foto
Lochem, Gelderland, Netherlands
www.louisradstaak.nl