Warme hand

Al een tijdje woon ik op deze boerderij annex atelier, maar mijn ooms willen nu wel eens zien waar ik terchtgekomen ben na mijn jaren in Arnhem, in hun ogen de grote stad en 'Aarum' genoemd.
Het geschikte moment is gekomen, een koude zondagmiddag.

Eenzelfde middag zoals ik die vaak in verveling doorbracht op hun boerderij, waar alleen beesten waren, geen boeken.
Aan het eind van zo'n middag werd 'veruur' gehouden, dat was een broodmaaltijd om vier uur, want tegen zessen moesten de koeien weer gemolken worden.
Toen ik eens gedachteloos mijn boterham smeerde zei mijn oma plotseling: "Ij mot er niet kloar botter op doen!". Ik schrok en antwoordde dat ik er ook 'naegelholt'* op wilde leggen.
Er werd smakelijk gelachen om deze onbedoelde gevatheid die de ernst van de maaltijd doorbrak.
Want er werd veel gezwegen aan tafel, het leek wel goud, die stilte tussen de zinnen waarin men elkaar beleefd aan het woord liet. Zo'n bezoek werd toen altijd afgerond met het schrapen van kelen en stoelpoten over de betegelde vloer en men ging weer naar huis, na eerst even gewaterd te hebben tegen boom of schuur.

De ooms komen eraan in hun beige Opel Kadett en stappen wat stram uit, mompelen een groet maar gaan eerst een plas doen tegen het schuurtje, tevens atelier. Het was tenslotte drie kwartier rijden voor hun blaas in een hard afgeveerde auto.
De een draagt leren pantoffels, de ander heeft ze met ruitjes. Er komt een zware sigarenwalm mee uit de Kadett. Ze knopen hun gulp dicht, er wordt gekucht, wat rondgekeken en in het gras gespuugd. Daarna krijg ik een warme hand.

* gezouten, gedroogd rundvlees