Pas na de vijfde aanmaakpoging gaat de kachel branden en zijg ik neer in de leren fauteuil, mijn leesreis kan beginnen. Ik pak 'de draagbare Ter Braak' van het stapeltje boeken en lees zijn 'Afscheid van domineesland', het land waarin zijn grootvader preekte op een van de Waddeneilanden. Via zijn geboortehuis in Eibergen reis ik naar de Lagere School in Winterswijk, maar niet naar de Middelbare school in Tiel, ik heb in de Betuwe niets te zoeken denk ik altijd om onverklaarbare redenen.
Interessante man, maar wat pathetisch om zelfmoord te plegen vanwege Adolf Hitler. Wat een plezier had hij kunnen hebben van diens Untergang vijf jaar later!
Ik stap even uit om de kachel te vullen en weer in bij Gerrit Komrij's 'Humeuren en Temperamenten', een beschrijving van allerlei nare karaktereigenschappen waaraan hijzelf en de mensheid lijden. Zijn woede lijkt nooit zo erg dat hij ter Braak's voorbeeld zou willen volgen. Hij verwondde zichzelf als puber en veinsde flauwtes, maar daar hield de pathos (gelukkig) mee op en veranderde in een langdurige, vermakelijke grimlach.
Even soes ik na een glas wijn weg in de comfortabele kussens en word weer wakker met 'Overpeinzingen' van Hofland. Prachtige observaties over het wel en wee in de wereld van 1975. Ik zit met hem aan tafel bij Bodega Keijzer, loop binnen bij diverse sigarenzaken, loer mee en denk er het zijne van. Dan gaat het huiswaarts via een verhaal waarin 'Het Grote Gebeuren' wordt aangehaald. Belcampo ziet in Rijssen "een groep grote moordende mannen aankomen om de hoek bij bakker ten Berge'" en kan zich nog net uit de voeten maken. Zijn beschrijving is volgens Hofland een ooggetuigeverslag van wat er gebeurt in de Openbaring van Johannes 6:2 tot en met 8.
Op de fictieve terugweg is de zon eveneens "een zwarte, haren zak en de maan van bloed". De fauteuil hobbelt in duisternis het pad op dat naar mijn huis leidt, de buurhonden blaffen, de buurman schiet weg uit het lamplicht van zijn Behouden Huys, ik neem nog een glas wijn en geef de kachel wat hout.
Mijn voornemen is nu om op de Dag des Oordeels naar de streekbus te lopen die als eindbestemming Rijssen heeft. Het is een half uur gaans en het kopen van een enkele reis zal volstaan.
Interessante man, maar wat pathetisch om zelfmoord te plegen vanwege Adolf Hitler. Wat een plezier had hij kunnen hebben van diens Untergang vijf jaar later!
Ik stap even uit om de kachel te vullen en weer in bij Gerrit Komrij's 'Humeuren en Temperamenten', een beschrijving van allerlei nare karaktereigenschappen waaraan hijzelf en de mensheid lijden. Zijn woede lijkt nooit zo erg dat hij ter Braak's voorbeeld zou willen volgen. Hij verwondde zichzelf als puber en veinsde flauwtes, maar daar hield de pathos (gelukkig) mee op en veranderde in een langdurige, vermakelijke grimlach.
Even soes ik na een glas wijn weg in de comfortabele kussens en word weer wakker met 'Overpeinzingen' van Hofland. Prachtige observaties over het wel en wee in de wereld van 1975. Ik zit met hem aan tafel bij Bodega Keijzer, loop binnen bij diverse sigarenzaken, loer mee en denk er het zijne van. Dan gaat het huiswaarts via een verhaal waarin 'Het Grote Gebeuren' wordt aangehaald. Belcampo ziet in Rijssen "een groep grote moordende mannen aankomen om de hoek bij bakker ten Berge'" en kan zich nog net uit de voeten maken. Zijn beschrijving is volgens Hofland een ooggetuigeverslag van wat er gebeurt in de Openbaring van Johannes 6:2 tot en met 8.
Op de fictieve terugweg is de zon eveneens "een zwarte, haren zak en de maan van bloed". De fauteuil hobbelt in duisternis het pad op dat naar mijn huis leidt, de buurhonden blaffen, de buurman schiet weg uit het lamplicht van zijn Behouden Huys, ik neem nog een glas wijn en geef de kachel wat hout.
Mijn voornemen is nu om op de Dag des Oordeels naar de streekbus te lopen die als eindbestemming Rijssen heeft. Het is een half uur gaans en het kopen van een enkele reis zal volstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten