Finish

Lang geleden zag ik in het Frankfurt van de Buchmesse een oudere man in korte broek op een oudere fiets op een druk verkeersplein in zichzelf pratend en gebarend een weg banen. Hij droeg een lange grijze baard en leek vastberaden op weg naar een onzichtbaar doel, misschien een wereldorde zoals Bakoenin die preekte, want hij zag er uit als een anarchist.

Uit het raam kijkend van de bus zie ik een grote, oudere man fietsen. Niet ongewoon, maar het is zondag in Kassel en deze draagt een korte broek en praat in zichzelf, twee dingen die in combinatie wat vreemd zijn voor een oudere man. Op zijn bagagedrager zit een zwarte vuilniszak, die bol staat van de inhoud. In de zijtassen zitten dingen die op kampeerspullen lijken. De bus stopt en daarna wordt de man weer ingehaald. De straat gaat omlaag, hij freewheelt een beetje en praat nog steeds in zichzelf. Een oudere man, op weg naar het einde en daarbij het verleden hardop herkauwend, tot aan zijn eerste herinneringen. misschien is hij er al dicht bij, vanwege die korte broek.
Het kan ook zijn dat hij zich verkneukelt op het beleven van de Dokumenta 12, een grote moderne kunstexpo.

De oudere man die ik in mijn woonplaats kende zag ik steeds vaker fietsen, ook toen het ging waaien en regenen in herfst en winter. Hij was overspannen zei men. Op een kletsnatte zondag in december zag ik hem trappen, zijn gezicht glom en aan zijn neus hing een grote bel snot. Het leek alsof hij steeds zei: "Ik moet voort, voort, voort!"
Het einde kwam in het voorjaar, er was geen duidelijke doodsoorzaak, hij kwam gewoon aan de finish, in een lange jas en een lange broek.