Langs het kanaal staat in de regen een reiger te speuren naar een visbeweging. "Wat is de zin van het bestaan voor een reiger in de regen", prevel ik, met rollende r's. Het is november en buiten 1 graad Celsius volgens de boordcomputer, ik moet nog even een boodschap doen.
De vogel negeert mij volkomen als ik langs rijd, hij wil nog voor het donker wordt een vis vangen, hooguit heeft hij mijn koplampen nodig, zoals een stroper een lichtbak.
Thuis zit ik aan tafel hierover te peinzen als de visboer langskomt in zijn donkerblauwe bestelbus.
A. staat hem te woord en doet de bestelling. Hij verkoopt naast vis ook groente en fruit, alsmede worsten en balkenbrij, een lekkernij uit mijn jeugd, waar anderen van gruwen. Plotseling roept ze naar mij dat Frits ermee ophoudt. Ik roep iets terug in verbazing en kom er bij staan en wil iets zeggen als 'het einde der tijden is gekomen', maar slik dat in, 'dominee Bongers'* zal hier nu niet begrepen worden.
Deze stoere vijftiger heeft een krachtige standwerkersstem waarmee hij het hele marktplein in L. kan bestrijken. Wanneer hij mij daar zag vanuit zijn kraam riep hij amicaal mijn voornaam ter begroeting, waarbij ik steeds het gevoel kreeg dat iedereen mij nastaarde. Hij heeft versleten knieën, een vrouw die niet meer mee mag werken na een hartaanval en zoons die niet voelen voor de vishandel. Alléén kan hij het niet bolwerken en moet zijn bedrijf beëindigen.
In de schemering sta ik kleumend onder de dakgoot en zie ik hem wat moeilijk bewegend de laatste bestelling inpakken. Er gaat een bakje aardbeien gratis weg. Hij geeft ons een hand en dan breekt hij, zijn joviale grijns verandert in de grimas van een snik. "Verdomme", zeg ik, ook aangedaan. Snel gaat hij zijn auto in en draait op het erf.
Dat is nieuw, hij reed altijd achteruit het pad af.
Hij vergeet zijn standaardzin: "Ik zal de balans opmaken" en ook het papiertje met de optelsom in potlood.
Wij staan gearmd in de deuropening als hij langskomt, we zwaaien en ik steek een duim op.
Het was vertrouwd, decennia lang, ook al rook de groente naar vis en was het fruit niet altijd vers.
* een schepping van Wim T. Schippers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten