vrijdag 5 augustus 2011

Reeënleed

Deze mensenschuwe dieren, door bezoekers steevast herten genoemd, komen soms op het erf om iets uit de tuin te gaan eten. Of te zonnen op het tuinpad, zoals ik eens dacht. Het was wel vreemd dat het beest bleef liggen, terwijl ik er vlak langs liep en het me wat glazig aankeek. De volgende dag lag het er nog, maar toen was het dood. Met moeite kreeg ik het lijk in de kruiwagen en ging het wegbrengen, dieper het bos in, waar zijn 'predatoren' het wel zouden vinden volgens de boswachter. Al kruiend zocht ik de betekenis van dat woord, was het een film met Arnold Schwarzenegger?
Bij de afslag het bos in stond een ouder echtpaar te pauzeren in hun Pieterpad-wandeling. Ze toonden geen belangstelling voor mij en mijn vreemde lading, de vrouw ging gewoon door met praten in haar mobieltje, de man keek mij wezenloos aan. Toen ik niet meer verder kon in de varens kiepte ik het ree in een kuil, waarna ik het toedekte met bladeren bij wijze van begrafenis.

Een ander ree is gestorven in de houtwal bij het huis en veroorzaakt in de heersende warmte een ondraaglijke stank. Ik bel de gemeente om het kadaver te verwijderen, maar ze vinden het mijn probleem en gaan er niks aan doen, tot mijn ergernis.
Ze raden mij aan het te begraven, maar dat lukt slechts half vanwege de boomwortels die uit het zand steken naast de poten van het dier.
De volgende dag is het al weer uitgegraven en nu half opgegeten. Tenslotte ligt er alleen nog een ribbenkast vol kleine grijze torretjes, die volgens een natuurkenner 'doodgravertjes' heten. Zij knagen de botten helemaal kaal.

De hittegolf maakt het slapen in huis ondraaglijk en ik besluit in de open kapschuur te overnachten. Een opklapbed wordt voorzien van een klamboe tegen de bloeddorstige muggen en tevreden staar ik naar de sterren, hoor een reiger schreeuwen, een uil krassen en hoest nog eens van de smog voor ik in slaap zal vallen.
Wegdommelend hoor ik nog vaag aan de andere kant van de houten wand geritsel, een kuch en een zachte plof op de grond. De volgende ochtend zie ik de kuil in de bladeren waar het ree kennelijk al dagen slaapt.

Geen opmerkingen:

Over Louis Radstaak

Mijn foto
Lochem, Gelderland, Netherlands
www.louisradstaak.nl