Poliklinisch

Voor een bloedonderzoek ga ik naar de polikliniek in het stadje L.
Lang geleden stond op die plek een sfeervol ziekenhuis met Venetiaanse luiken en schaduwrijke beuken rondom. Ziek zijn moet daar geleken hebben op een prettige vakantie in een van de aangename hotels hier.
Nu is het zo'n multi-functie gebouw waar receptionistes druk doen. Ik meld me aan de balie, maar wordt door een tanig exemplaar afgewimpeld en gebaard een nummertje te trekken, ze heeft haar aandacht nodig voor een computerprobleem. De nummerautomaat, model Turn-O-Matic, staat half verscholen onder een kamerplant en ik krijg het gevoel er een blaadje met het nummer 02 te hebben afgerukt. In de wachtruimte zit een geweldig dikke man, die mij mijn eigen buik even doet vergeten. Af en toe zucht hij diep, alsof hij bedenkt hoe het zover heeft kunnen komen.
Intussen heeft de receptioniste "de computer op zijn kant gelegd", zo meldt ze de helpdesk. Een nieuw binnengekomen man trekt een veelbetekenend gezicht tegen mij en gaat haar helpen. Ze beschrijft alle stekkerkleuren en heeft nog nooit een "plug met een weerhaakje" verwijderd. Ik breek me het hoofd of het een RJ 45 of een RS 232 is en zou graag de juiste naam voor me uit willen prevelen, alsof het probleem van een abstracte, hogere orde is.
De receptioniste krijgt iemand op een andere lijn en vraagt over een kwartiertje terug te bellen, de wereld gaat nu delen in haar ergernis. De stekker is weer ingeplugd en het geworstel met helpdesk en beeldscherm duurt voort. Ze heeft een beetje vervelende stem en een bril met zwaar montuur. Onder een bruin t-shirt draagt ze zo'n survival broek met veel zakken en ritsen, te jeugdig voor een vermoedelijke oma. Het kind van een tengere vrouw aan de balie is als een aapje op haar moeder gaan hangen, het moet al minder dan een ons wegen.
Eindelijk is de receptioniste waar ze wezen moet: in het scherm van de Gelre Ziekenhuizen, het probleem is opgelost en de nummers kunnen afgewerkt worden.
Na de dikke man mag ik in de blauwe aderlatingsstoel een vuist maken.
Dracula is een gezette verpleegster, de beet is perfekt, het gaatje is nauwelijks te zien.
Over drie werkdagen zal ik mijn cholesterolpeil vernemen via de huisarts.
Als de computer het tenminste is blijven doen...