vrijdag 5 augustus 2011

Maaltijd

Het terras van het buurtcafé voldoet aan een primaire voorwaarde: een weids uitzicht. Achter een rij platanen ligt flauw naar beneden hellend boerenland. Helgroen, pasgemaaid weiland en donkerbruine akkers met ontluikende maïs. Aan de horizon een bosrand met zware populieren. De boerderij in de verte is nieuw en stijlloos, erachter staat de oude - met stijl, maar verveloos - naast een grote schuur met veel witte kippen die heen en weer fladderen en dribbelen. Boven het tafereel een onweersachtige bewolking waar de zon af en toe doorheen komt. Vlak langs het terras loopt een B-weg, een bühne met verrassingen, want je kunt niets aan zien komen. Een oude, keurige man komt een beetje onzeker langs lopen, het lijkt alsof hij op kunstbenen voortbeweegt. Wandelaars die lang smoezen over welk ijsje ze zullen nemen. Een traktor met bespuitingsapparaat erachter dat langzamer lijkt te gaan door zijn grote wielen.
Het eten wordt geserveerd op donkergroen plastic meubilair van de firma Hartman. Door de openstaande cafédeur kan ik het gesprek aan de bar enigszins volgen. Meerdere mannenstemmen en die van een vrouw - alle schor van het roken - hebben het over alles wat het geval is. Als het gaat over wie waar woont krijgt het een zeker abstractieniveau, er wordt een ruimtelijk inzicht vereist. Ze lijken opgelucht als het weer over dagelijkse dingen gaat, maar de vrouw heeft moeite met namen uit haar geheugen te diepen, blijkbaar is Korsakov daar al aan het slopen geweest.
De waardin draagt oorringen en glanzende zilveren gympen onder een groene broek, dezelfde kleur als het weiland en brengt mijn schotel.
De 'Boerenschnitzel' is enorm, de vorm doet me denken aan 'Pangea', het oercontinent op aarde. Ook de hoeveelheid frites mag er zijn en herinnert mij aan de vroegere benaming op de kaart: 'een bulte patat'.
Gesprek en smakelijke maaltijd vloeien ineen, bij het eten van Afrika vang ik berichten op over een familie waar alle meisjes lesbisch zouden zijn. Als ik met Eurazië bezig ben gaat het over luchtverfrissers op de wc. Tijdens het verslinden van Amerika is het gesprek gekomen op aambeien en endeldarm. Daar was bij iemand "veel van weggehaald, maar het was niet kwaadaardig". Deze zin loopt bijna synchroon met het leegeten van mijn bord dat trager verliep door de conversatie binnen die via de cafédeur mijn rechteroor bereikte.
Het opstaan en afrekenen is de aftiteling van deze onbetaalbare korte film.

Geen opmerkingen:

Over Louis Radstaak

Mijn foto
Lochem, Gelderland, Netherlands
www.louisradstaak.nl