zaterdag 6 augustus 2011

Kulturhus

Onweerstaanbaar is de aantrekkingskracht van een rommelmarkt op mij. Meestal is het een droevige verzameling dingen op de vloedlijn van de hebzucht, maar er kan iets moois tussen zitten. In die hoop ga ik naar het Kulturhus in het Gelderse Laren. Opeens heeft elk dorp zo'n huis, een mode die meegewaaid kan zijn met de Ikea-meubelen. De hoofdstraat is versperd met dranghekken, de jaarlijkse kermis vult de straten met zijn attracties. De aan het Kulturhus grenzende kerk is uitgeruimd en blij kijkende vrijwilligers staan achter tafels met prullaria. Voor 1 euro mag je een plastic tas vol stoppen. Al speurend kom ik tot een selectie van huishoudelijk gerei: een appelboor, een aspergeschiller, een verstelbaar koolmes, een olie en azijnstel, een koffiezetapparaatje, een snijbonenschilmachine en nog wat onooglijks. Een ouderwetse timmermanshandboor laat ik liggen, hoewel hij antiekwaarde moet hebben. Een overjarig setje penicillinezalf voor dieren stinkt te erg, hoewel het een mooi etiket heeft. De geest Gods lijkt totaal uit de kerk verdwenen door het geschuifel van de koopjesjagers. Het orgel zwijgt, de kermis dreunt, een late middagzon schijnt op de zondaars.
Na de prullen kom ik bij de boeken en platen: een tas vol voor 2,50 euro. Dat gaat sneller: De Kantelbergse vertellingen van Geoffrey Chaucer, Dichters in Durban, De Nieuwe Wilden in de poëzie (allen vrouw), De oorlog der werelden van H.G. Wells, Het ontsnapte land van Geert Mak en meer dat de opsomming niet verdient. Tussen de lp's en cd's vind ik zang uit Sardinië, Jiddische muziek, wat reggae en soul en de jaren '80 cultgroup The B52's, genoemd naar de beruchte bommenwerper. De lp's met Achterhoekse humor en pianorags van Scott Joplin gaan met moeite in de tas die is gaan uitpuilen. Dan vind ik nog een complete set van Bach cantates, zestig cd's passen net in twee nieuwe tassen.
Een oudere man ziet het aan en zegt dat de mensen in India juist leren om zich te bevrijden van spullen. Daar zit wat in, hoewel de meesten daar niet zuchten onder bezit. Ik red me eruit door te zeggen dat ik na deze aankopen iets Zen-achtigs ga doen, proberen te onthechten. De zware tassen snijden in mijn vingers, bij de kofferbak van de auto heb ik even het gevoel een roof te hebben gepleegd: de dagopbrengst van een culturele tasjesdief.
Thuis bekijk ik mijn schatten, in de titels van Bach zie ik aansporingen tot onthechting: 'Herr, wie du willt, so schicks mit mir', 'Gute nacht, du Weltgetümmel' en 'Welt ade! ich bin dein müde'. Ik wacht nog even met Zen-oefeningen en zet Cosmic Thing van de B52's op: " I was havin' this out-of-body experience, etc.". Onthechten is moelijk, laat staan uittreden. Over niet al te lange tijd komt de Weggooidienst om mij te helpen mijn Kulturhus te legen. Of het is zo hopeloos dichtgeslibd dat ze moeten besluiten het te bombarderen door Amerikaanse vliegtuigen, terwijl Bachs Arioso (Basso) 'An irdische Schätze' klinkt.

Geen opmerkingen:

Over Louis Radstaak

Mijn foto
Lochem, Gelderland, Netherlands
www.louisradstaak.nl