Christine

Ze werd geboren in het Limburgse Born en stierf in het Overijsselse Borne. Hoewel dat sterven niet het goede woord is, het was meer een dood verklaren. Na een uitstapje op een mooie septemberdag kreeg ze het vreselijk warm, ze had een tekort aan koelmiddel en riep in het display onmiddellijk te stoppen. Op de parkeerplaats van een garage in Borne kreeg ze liters koud water, ze absorbeerde die zonder weer op peil te komen. Een week eerder had ze het uitgekotst op een raadselachtige manier, vertelde ze aan de monteur die er bij kwam staan. Deze leek het beter haar niet verder te laten gaan en stelde voor met de trein naar huis te reizen. Ik liet haar achter met een zwaar hart en besefte dat het einde nabij was. Thuis zocht ik haar papieren bij elkaar voor de laatste bestemming, een rust/roestplaats in klompendorp Enter.
De volgende ochtend keerde ik terug naar mijn rode maîtresse, ze had het koud gekregen, de hele nacht had een raam open gestaan. Toen ik haar wegbracht naar het kerkhof gedroeg ze zich weer normaal, maar mogelijk hield ze zich flinker dan ze was. Het afscheid was zonder sentimentaliteit, ik vond haar wat lelijk geworden en kon niets meer voor haar doen, ook al had ik het gewild. Meer dan drie jaar waren we samen, ik zorgde goed voor haar, accepteerde haar gebreken en zij de mijne. Maar het ging niet langer en eigenlijk was het beter zo voor ons allebei. Ik denk nog steeds aan haar, zou ze misschien toch weer een nieuwe minnaar hebben gevonden? Een met twee rechterhanden en een flink banksaldo? Ik zou het haar gunnen en slechts een beetje jaloers zijn...

'Christine' was een rode VOLVO 480 ES en nog maar 20 jaar oud.