Panel

De studiocamera toont een gezelschap van rijpere mensen in een halve kring, met als hoofdpersonen twee mannen en twee vrouwen. Achter hen zit een aantal artistiek geklede toehoorders. De moderator is verbonden aan een respectabel museum en praat zonder zichtbare boventanden met een wat ogetrokken mondhoek, alsof ze je het nieuwste nieuwtje toefluistert. Besproken wordt een overzichtstentoonstelling van een schilder uit de vorige eeuw. Men breekt zich het hoofd over het steeds terugkerende motief (jonge meisjes in verleidelijke poses) en zijn decennialange vasthouden daaraan. Hij moet volgens hun uit 'uit de tijd gevallen' zijn, niet ongewoon in de beeldende kunst. De deskundigen zijn gedisciplineerde intellectuelen, het is bijna een soort welluidende samenzang met hier en daar wat kritische noten, men valt elkaar niet zo bot in de rede als in Hilversum.
De ene man is bijna briljant, voert mooie betogen, ondersteund met fijnzinnige gebaren. Hij zit er ook het meest ontspannen bij, in tegenstelling tot de andere man die een wat gepijnigde gezichtsuitdrukking heeft. Die zit wat verkrampt in zijn stoel, maakt bewegingen of hij de versnellingspook of handrem van een auto bedient. Hij is kennelijk in de contramine. Beiden zijn ergens belangrijk in musea of kunstinstellingen. De andere vrouw is een journaliste die een wat scheve gezichtsuitdrukking heeft, met als onbedoeld effect dat je haar verhaal niet helemaal serieus kunt nemen. De kraag van haar blouse is gelijk aan de spanwijdte van een meeuw, waartegen haar wat magere nek sterk afsteekt. De argumenten en stellingen bewegen heen en en weer met de camera in een weldadig tempo. Het gezelschap in de achtergond koestert zich in de studiowarmte, behalve een man met een glimmend gezicht ("Neen, geen pancake!") en een astrakanmuts. Hij loenst een beetje uit bolle ogen en kijkt soms of hij het in Keulen hoort donderen, waarbij hij het hoofd schuin houdt. Daar heeft de baardige man met een grote hangsnor en lang haar geen last van, hij zit heerlijk te soezen op een zandplaat in de Noordzee. Naast hem zit een vrouw met bril-bovenop-het hoofd en blauwe luiken plus vensterbanken, de make-up ligt ook onder haar oogleden op de roodverbrande wangen. Ze kijkt vaak omhoog, alsof ze de hemel dankt voor haar tijdige redding uit de zonnebank waar ze in slaap was gevallen. Links van haar een oplettend kijkende vrouw in een zwarte jurk met een pagekapsel en dunne donkerrode lippen. Ze lijkt op haar stoel vastgebonden door een rode horizontale band die haar tors en bovenarmen omspant , met een flinke broche als hangslot. Langzaam wordt een compositie zichtbaar, gestalten uit de schilderijen van George Grosz, Berlijn in de jaren twintig van de vorige eeuw. De aftiteling van 'Bilderstreit' begint, de camera zoomt uit, het panel is paneel geworden in de studio van 3Sat, een zender die het beste van drie Duitstalige werelden wil bieden.