woensdag 19 juni 2013

Paardebloemen

Paardebloemen

Het is een regenachtige donderdag als ik naar de huisarts ga, symbolisch voor mijn gezondheid. Het regent ook al weken in mijn neus en voorhoofdsholtes en nu zijn de afvoerpijpen verstopt geraakt, mijn bronchiën reutelen.
Het dorp is nog niet wakker, behalve het hotel-restaurant waar de knusse schemerlampjes al branden. Vergeefs probeer ik een krant te kopen in de kiosk, de ochtend begint daar pas om negen uur.
De traag voor mij rijdende mpv auto stopt eveneens bij de dokter, de chauffeur blijkt een oude vrouw met een bol wit permanent, als een grote uitgebloeide paardebloem.
Ze laat de deuren achter haar open staan voor mij, meer uit luiheid dan wellevendheid.
In de wachtkamer zit al een ouder echtpaar, Paardebloem begint meteen een gesprek en ik ga lezen in 'Alledaagse wetenschap'. Natuurlijk kan ik mij niet concentreren, de weetjes in het gesprek overstemmen de wetenschap.
Met die en die is het niet goed met het bloed en een ander moet 'blijvende hulp' hebben, modern jargon voor verpleging. Met een ander zal het niet meer goed komen, ofschoon die het het zelf wel denkt maar dat is ontkenning van de werkelijkheid. Paardebloem kent ze allemaal en komt voordelig uit tegen de door haarzelf geschetste achtergrond van ellende.
Het oude echtpaar was voorheen sportief met volleybal en maakt zich zorgen over de volgende generatie die weinig tijd heeft. Dochterlief heeft na een eenling nu een tweeling en wil die ook twee jaar gaan zogen, waarbij het hoofd geschud wordt.
Schoonzoon moet dit tijdverdrijf invullen en komt daardoor niet meer toe aan essentiële dingen in het leven zoals touwtrekken, er klinkt droefheid in de stem van de voormalige bakker. Zijn vrouw doet af en toe een duit in het zakje met een vreemde lage stem, als die van een buikspreker. Paardebloem hoort het allemaal gretig aan en veinst medeleven.
Een jonge vrouw komt binnen, ik herken haar als kassameisje uit de laatste dagen van de slechtlopende supermarkt in het dorp en hoorde eens dat zij de schuld daarvan gaf aan diefachtige asielzoekers. Paardebloem wordt door de dokter geroepen en zij neemt haar rol moeiteloos over met dezelfde stoplappen en Tante Betjes op dezelfde kwasi-ernstige toon.
Dan ben ik aan de beurt en verontschuldig mij voor mijn komst met de tekst: "Dag dokter, hier ben ik weer met mijn hoest". Hoewel dat ook in de spreekkamer kan, eist het ritueel dat ik mijn trui en t-shirt uittrek in een klein aangrenzend hok. De wanden van het hok bestaan uit een blinde deur, een blinde wand en een wand met kleerhanger, voorzien van drie haken. Achter de hanger is een rotan mat bevestigd om het geheel wat sfeer te geven. Boven de mat begint een ventilator te loeien, alsof je gaat zweten van ontkleden.
De huisarts hoort slechts een lichte piep in mijn linker long, maar besluit mij een tablettenkuur te geven. De assistente legt de aanwijzingen nog een keer uit en zegt dat ik vandaag de bijwerkingen van fel zonlicht niet hoef te vrezen. Ik beantwoord haar vriendelijke grijns en ga naar huis met mijn wonderpillen, ongehinderd door paardebloemen in mpv's.

Geen opmerkingen:

Over Louis Radstaak

Mijn foto
Lochem, Gelderland, Netherlands
www.louisradstaak.nl